Ο μαστός της
είναι ένα άσπρο φεγγάρι
ανάμεσα στα καλοκαιρινά δέντρα
Τα μάτια της είναι μια πύρινη, κοφτερή θάλασσα,
αντί με αφρό,
τα κύματα σβήνουνε με υγρές φλόγες
Τα πόδια της είναι αψίδες στέρεες της ομορφιάς
και τα μαλλιά της είναι ξέπλεκα όστρακα,
ανοιγμένα στον ήλιο
Η αγκαλιά της είναι ενωμένοι οι λαιμοί
δύο κύκνων ετοιμοθάνατων
που τρέμουν σε κάθε θρόισμα του αγέρα
Η φωνή της είναι έγερση εσωτερική, είναι κάλεσμα
μητρικό, είναι περασμένες ζωές και μνήμες,
είναι η φωνή ενός ανέμελου κοριτσιού και ενός δαίμονα
βασανισμένου
Τα χείλη της είναι ο ζωώδης λωτός της ορμής
Το ροδαλό αιδοίο της είναι η κοιλάδα των ιβίσκων
που το κτήνος
οσμίζεται, ευφραίνει
Το πρόσωπό της, οικείο και απρόσιτο,
έχει το μοναδικό, μοναχικό σχήμα
που μπορώ να λατρέψω,
κανένα άλλο πρόσωπο δεν μπορώ να λατρέψω
Και η ψυχή της - ω η ψυχή της! - είναι ένας κήπος
ανθόσπαρτος
όπου περπατώ ευτυχισμένος
αγνοώντας τα δηλητηριώδη φίδια
που ελίσσονται
στο γερασμένο κορμό της καρδιάς μου

Η ψυχή της
είναι ένας κακοτράχαλος δρόμος
προς εμένα