Ξεκίνησα κάποτε αυτό το ταξίδι χωρίς αποσκευές
με την προσδοκία πως με περίμεναν ωραίες ημέρες
γεμάτες χαρές και γέλια
και με το όνειρο πως θα με αγαπούσαν οι άνθρωποι
και πως όλα έχουν φτιαχτεί από καλοσύνη
και πως κανείς δεν πράττει συνειδητά το κακό

Πόσο γελάστηκα, πόσο έπεσα έξω
αυτά τα ανόητα, μικρόκαρδα όντα έφτασαν παντού
μόλυναν και την πιο απόμακρη σπιθαμή της ψυχής μου
και πια δεν έχει μεγαλείο να βλέπω
ανθρώπινα πρόσωπα